Bálint Hagymási: Ad Pannoniam

Ad Pannoniam

Foelix Pannonia et beata certe es,
Caelo quae frueris sereniore
Quae omnes fertilitate vincis oras
Mundi nunc gemino sitas sub axe.
Nam tu Callaicis paris metalla
Multo nobiliora vel Corintho
Aes purum pretiosiusque fundis
Gratum Deliaco nimis poetae.
Pubes doctior et tua est opimae
Terrae viscera, quam Asturum propago
Scrutari atque redire tincta fulvo
Auro continuo frequens labore.
Nulli tu regioni opum secunda es
Maiestate dei favore summi
Ob magnae merita atque cultum honorum
Virtutis decorata sic perenne,
Qua semper radias superba dote.
Nec donis Cerealibus cares vel
Solerti minus es potens colono,
Cum tu Sardiniae ferocis agros
Et pingues segetum vales acervos
Gargani superare nunc remoti
Campanique soli uberes agellos.
An tu pampineo liquore cuiquam
Cedes? aut Latiis nequis Falernis
Concertare animosiore pugna?
Si possis Cilicum anteire colles
Claros vitiferis crocique glebis,
Bacchi copia non parum probati.
Nam Methymna tuos timet racemos
Provocare nimis minante vultu
Mamertinaque Setiaeque vina
Dant palmam tibi dulcibusque succis.
Sed quid? nonne tua illa mire acerbum
Audent Sirmica Caecubo duellum
Semper nectareo sapore odora,
Tota quae populi merentur ora.
Laudes Pannoniae haec domant inertes
Curas exhilarantque corda gentis
Vere Martigenae chorosque dulces
Suadent ducere cassibus repostis
Et diris clypeis vel ense curvo.
O quae multiplici beatitatis
Fulges munere amica valde tellus,
Quis laudes poterit tuas ad unguem
Iusto dicere carminis tenore?
Quae pulchra radias decente gemma,
Duri quae es chalybis referta circum,
Amnes quae vitreos strepente cursu
Nutris fonticulis nimis puellis
Caros arvaque flosculis odora.
Marmor Mygdonio paris nitore,
Aequas vel Parium decente vena.
Tu armenti locuples gregisque pulchri
Et dives pecoris colore multo
Dantis vellera multiformis usus.

Foelix atque iterum beata tellus,
Nostrae quae fidei decus perenne es,
Gentis Christicolae undecunque asylum et
Invictus clypeus, poli sub umbra
Mortali innumeram ambiens catervam:
Tu nomen lachrymabile atque dirum
Turcarum populis rapina adultis
Et iustum sitientibus cruorem.
Foelix, quae Hectoream paris virorum
Turbam atque Herculea manu perita
Nutris agmina militum feroci
Mente et quae Ausoniae aemulam coronae
Pubem sola foves, simul Catones
Quae iam Scipiadasque prole digna
Aequas lumina Dardanae cohortis
Nam antistes, titulo ecce quem venustat
Quinquecclesia iam infulae sacratae,
Fines irradiat tuos Georgius
Alti solis ad instar, coelitum qui est
Natus stemmate, quem parens deorum
Despectat nitidaque fronte ab aula
Coeli stelligeri docentem honori
Cordis consilio rudem popellum
Aequi iura, fidem atque iter beatae
Virtutis superas merentis arces
Monstrantem, angelici ac soni adaptantem
Paeana innumeris deorum in aulis,
Thesauros inopum atque largientem
Turbae multifluae favente dextra
Et multos iuvenum ingeni Minerva,
Phoebeis habiles vel artibus mox
Tradentem Latiis deabus; hic fons
Et dulce auxilium meae Camoenae est,
Hic spes maxima luxque amoena vitae.
O felix iterum et magis beata es,
Quae felicibus emicas alumnis
Ac gentis variae quibus refulcis
Fines, quae Italiam tuis adornas
Gazis et generosiore ditas
Natorum numero decus Latinum.
Quos inter nitida nepos Georgi
Vita praesulis optimoque fulgens
Insignitus honore moribusque
Est Laurentius; hunc Camoenae adorant,
Hunc et Felsineae potens colit grex
Baptistaeque Pii Thalia tollit
Altis aethereas sonis ad arces.
O Paeonia, si feraciorem
Natorum generando talium nunc
Praeberis numerum, volabis ecce
Iam iam Romuleis in orbe toto
Fama notior, clarior. Valeto

Valentinus Cybelius Varasdiensis [Hagymási Bálint],
In: Id.: Opera. Carmina et Opusculum de laudibus,
et vituperio vini et aquae,
ed. Maria RÉVÉSZ, Budapest, 1939, 2–4: 1. Carmina, Carmen 4

(We are sorry but no quality literary translation of this text has been made yet.)

About the maps: 

Who is who: